Pigwa do dorsza

W moim domu rodzinnym owoce pigwy tuż po pierwszym przymrozku lądowały w pościeli, dzięki czemu w sypialni rozchodził się cudowny, czysty i świeży zapach. Wiosną podobną rolę spełniała lawenda ale jesień zawsze należała do słodkiego aromatu pigwy. Jest coś magicznego w tym zapachu. Gdy mieszkałam w Hiszpanii w okolicach Cordoby kupiłam do swojego mieszkania kilka starych szaf. Mimo tego, że kupowałam je od różnych handlarzy, wszystkie w środku pachniały pigwą a ja kompletnie nie rozumiałam jakim cudem ten zapach mógł przetrwać w nich tyle lat. Dzieciństwo, które spędziłam w Bułgarii, również mocno kojarzy mi się z pigwą, bo tam ten owoc dostępny był absolutnie wszędzie, zaś Sofia pachniała nią na każdym kroku. Jesienią świetnym pomysłem na pigwowy specjał będzie użycie pigwy z gatunku membrillo jako glazury do pieczonej kaczki w połączeniu ze świeżymi liśćmi szałwii. Pigwa niezastąpiona jest też jako dodatek do... zupy z dorsza. Na sam finał gotowania zupy, kiedy już wywar jest tak mocno morski, że aż brakuje mu oddechu, warto ubrać go dyskretnie w magiczny zapach pigwy. Obok fenkuła i małych czerwonych cebulek to właśnie cieniusieńkie plastry tego aromatycznego, kwaśnego owocu dadzą naszej zupie przestrzeń, prawdziwy „magic touch”, którego sekret poznali tylko ci, których nie zwiodła jego nieprzystępność.

Magda Gessler