Kierunek Europa

W ramach zbliżenia, w 2011 roku Gruzja podpisała z krajami Schengen umowę o ruchu bezwizowym, dzięki czemu możemy przekraczać jej granice jedynie z dowodem osobistym. Wprawdzie dowody pogranicznicy oglądają jeszcze nieco dłużej niż paszporty, zdarzyło mi się, że zrekompensowali stratę czasu – czerwonym winem w upominkowym rozmiarze, i takimże opakowaniu. Co do europejskości kaukaskiego kraju nie ma zgody między ekspertami. Międzynarodowa Unia Geograficzna (Polska skłania się ku jej wersji), prowadzi granicę Europy z Azją na północ od Kaukazu, pozostawiając Gruzję po azjatyckiej stronie wielkich gór. Według diametralnie odmiennych koncepcji (a wszystkich jest przynajmniej siedem), granica między kontynentami przebiega nawet tak daleko na południe od Kaukazu, że nie tylko Gruzja, ale Armenia i Azerbejdżan, są przynajmniej po części europejskie. Może dlatego, że czują się jednak egzotycznie, Gruzini starają się wyszukiwać podobieństwa ze światem zachodnim. A że Gruzin najchętniej zaprzyjaźnia się przy jedzeniu (nawet słowo przyjaciel megobari oznacza tego z kim dzielisz miskę – gobi), w pierwszym rzędzie zjawisko to dotyczy kulinariów. Serwując chaczapuri – przepyszny, gorący placek z serem, mówią: to „taka kaukaska pizza”. Częstując czurczchelą, słodkim przysmakiem z syropu winogronowego zaprawionego mąką i orzeszków, nanizanymi na sznureczek, choć wszystko jasne, spieszą z wyjaśnieniem: „gruziński snickers”. W przepysznym chlebie szoti starają się odnaleźć podobieństwa do bagietki... Tylko w kwestii destylatu z winogron odwracają role, mówiąc, że to grappa jest gruzińską czaczą, ponieważ są dumni, że Sakartwelo (tak nazywają swój kraj), a nie Italia jest kolebką światowego winiarstwa.

INFO
Strony poświęcone kulturze i atrakcjom Gruzji:
- oficjalne: www.exploregeorgia.org oraz www.georgia.travel
- ciekawa po plsku: www.kukaz.pl

Paweł Wroński